WEEK / WOCHE 1

Muscat, immer noch Muscat und wieder Muscat, Anfang Februar 2023,

Dieses Land will mich nicht. Oder nein, das wäre all diesen unglaublich liebenswürdigen Omanis gegenüber nicht fair. Das Land will mich schon, aber es will meine Art zu reisen nicht. Ausserhalb von Muscat finden sich keine Hotels, die eine attraktive Umgebung bieten zum selber erkunden. Es sei dann, du buchst so ein fertig pakket mit Snacks, Guide und eine zündhafte Rechnung am Schluss. Das war eigentlich genau das, was ich nicht wollte. Aber zuerst mal der Anfang. Es war nicht ganz unmühselig, mein Fahrrad (ganz neu, ein Cube Tourenrad aus Alu) auf Zürich Kloten einzuchecken, zumehr da mein Flug kurzfristig storniert wurde und ich dann zuerst mal in ein Flughafenhotel einchecken musste... Fahrrad inclusive, das hatte ich dann mit auf das Zimmer genommen. 24 Stunden später ging dann endlich mein Flug, Edelweiss hatte mich auf Oman Air umgebucht... Mich schon. Aber mein Fahrrad eben nicht. Das gab denn gröbere Verwerfungen. Zum Glück hatte ich mich für sehr wenig Aufpreis einen Businessclasssitz ersteigert. Der Flug war somit sehr entspannt. Dies aber dank meine Ohropax, weil neben mir einen Mann sass, der die ganze Nacht geschrien hat. Ich denke er hatte einen Schizophrenieschubb oder ähnliches. Als ich aus dem Flüger kam, sah ich wie er am boden kniete um einen betenden Moslem zu mimen. Aber leider mit seinem Kopf genau in die falsche Richtung. Ich hoffe, sie haben seine Erkrankung erkannt und ihn zurückgeschickt. Sonst könnte es gut sein, dass er grosse probleme bekommt hier. Aber eben. Ich habe dennoch prima geschlafen.

Mit dem Fahrrad in das Taxi vom Flughafen Muscat war auch ganz interessant. Die Taxichauffeure sind einfach super, die lassen dich nie stehen. Die Umstehenden sind auch super... alle mischen sich ein, und letztendlich habe ich meistens eine ganze Reihe von Männern um mich herum, die mir dabei zuschauen, wie ich die Taschen abnehme, das Rad abmontiere, den Lenker 90 Grad verdrehe, das Velo in das Taxi hineinhiebe. Männer in diesen weissen, Bodenlangen Kleidern mit alle die gleichen weissen Hütchen auf. Ich weiss dann nicht mehr, wer von denen der Taxichauffeur war.

In Muskat kam ich dann in einer digitalen Endlosschleife. Ganz ehrlich, ich bin eine der Letzten Anachronismen, ein Relikt aus dem pre-digitalen Zeitalter. Ein Handy kann ich bedienen. Aber selber eine Garmin Uhr zum laufen bringen??? Ein Reiseblog aufstellen? das kostet Zeit... und eine ganze Menge Nerven. Ich hatte zuhause die ganze Geschichte mit meiner Navigationsuhr auf mein Handy installiert, zusammen mit dem total geduldigen und kompetenten Verkäufer vom Cube Shop in Chur. Aber eben... da ging noch gar nicht alles. Zwei Garmin-fritzen in einem Callcenter mussten mir dann doch noch das Kartenmaterial Arabien und Nord Afrika auf die Uhr laden, nachdem ich 2 Tagen herumgepröbelt hatte... Weltweiter Service! Als ich dann aber eine Simkarte für Oman in mein altes Handy einlegte, lag das ganze Phone ab. Ein neues Samsung war unumgänglich. Und ich musste alles nochmal neu zum Laufen bringen. Zum Teil war ich bis um zwölf uhr dran, obwohl ich um neun schon hundemüde ins Bett hätte fallen können. Ein Wut auf dem Gerödel hatte ich in meinem Bauch, Ungeduld, Stress, der Anschiss, und draussen lockte der Soukh, das Meer...nach 5 Tagen herumtöggeln und quadratischen Augen habe ich das Zeugs aufs Bett geschmissen und eine Runde Rotz und Wasser geheult. Das brachte dann irgendwie die Erlösung. Bei Zufall kam ich dabei auf einen Button, und da stand, ich müsse jetzt noch die Uhr konfigurieren... Mein Himmel wieso muss ich denn da bei Zufall dahinter kommen?

Leute ich habe mich dem gestellt. Ich wollte es so. Ich wollte es alleine zum Laufen bringen und anwenden. Und tatsächlich, ich habe es geschafft. Das Blog ist online, die Uhr navigiert, das neue Handy tut. Und jetzt.... Ruft Oman mich, die Oma. Wie ich endlich aus Muscat rauskam, richtung Salala, und dann doch wieder zurück musste, erzähl ich euch später.

Details - Sultan Qaboos Moschee / Moskee / Mosk

---

Muscat, nog steeds Muscat en alweer Muscat, Begin Februari 2023

Dit land wil mij niet. Of nee, dat zou tegenover al die ontzettend aardige Omanen niet fair zijn. Het land wil mij wel, maar het wil mijn manier van reizen niet. Buiten Muscat zijn er geen hotels te vinden met een spannende omgeving. Behalve als je iets boekt met snacks en een gids en een gepeperde rekening inclusief. En dat was dus niet echt wat ik wilde. Maar laten we bij het begin beginnen. Het was niet echt gemakkelijk om mijn fiets (helemaal nieuw, een aluminium fiets merk Cube speciaal voor lange tochten) op het vliegveld Zürich in te checken, vooral omdat de vlucht kort voor departure gecancelled werd en ik eerst een nacht in een vliegveldhotel moest inchecken... met mein fiets dus, die had ik maar op mijn kamer neergezet. 24 uur later ging mijn vlucht dan eindelijk. Edelweiss had mij op een vlucht van Oman air omgeboekt. Mij wel. Maar mijn fiets dus niet. Dat werd dus een heel gedoe. Gelukkig had ik voor heel weinig extra geld een stoel in de businessclass te pakken gekregen. De vlucht was uiteindelijk heel ontspannen. Dit dank zij mijn ohropax, want er zat een man naast me die de hele nacht heeft zitten schreeuwen. Het leek erop dat hij een aanval van schizofrenie had of zo. Op het vliegveld zag ik hem op de grond knielen als een biddende moslem. maar dan dus met zijn gezicht precies in de verkeerde richting. Ik hoop dat ze zijn mentale situatie juist geinterpreteerd en hem teruggestuurd hebben. Anders zou hij wel eens hele grote problemen kunnen krijgen. Maar goed, ik heb dus prima geslapen.

Met de fiets in de taxi vanaf Muscat airport was ook een interessante belevenis. De taxichauffeurs zijn geweldig, die laten je nooit aan de kant van de weg staan. De toeschouwers zijn ook geweldig... iedereen bemoeit zich ermee, en uiteindelijk staat er meestens een heel rondje mannen om me heen te kijken hoe ik de tassen van mijn fiets afhaal, het voorwiel eraf schroef, het stuur een kwartslag draai, de fiets in de taxi leg: Mannen in van die witte gestevende jurken tot op de vloer, en allemaal hebben ze zoˋn wit hoedje op. Ik weet dan na al dat geschroef niet meer, wie nou de taxichauffeur ook weer was.

In Muscat raakte ik in een eindeloos heen en weer meit mijn electronica. Mensen, ik ben een van de laatsten anachronismen, een relict uit het pre-digitale tijdperk. Een mobieltje kan ik gebruiken. Maar zelf een Garmin navigatiehorloge aan het werk krijgen??? Een blog maken? dat kost me tijd.... en heel veel zenuwen. Ik had thuis alles al voorbereid voor de navigatie met de heel geduldige en kundige verkoper van de Cube shop in Chur. Maar ja... het bleek toch nog niet alles geweest te zijn.Twee Garminmannetjes uit een callcenter hebben uiteindelijk nog mij kaartenmateriaal Arabie en noord Africa op het horloge moeten laden, nadat ik 2 dagen aan het proberen was geweest... wereldwijde service! Maar toen ik de simkaart van Oman in mijn telefoon legde, gaf het hele toestel het op. Ik kwam niet om de koop van een nieuwe Samsung heen. En daarvoor moest ik alles weer opnieuw aan de praat krijgen. Ik ben er af en toe tot twaalf uur mee bezig geweest, terwijl ik om negen uur al het liefste mijn bed ingedoken was, zo kapot was ik. Woede in mijn buik had ik op al die apparatuur, ik was ongeduldig, gstresst, en buiten lokte de Soukh en de zee... Na 5 dagen knopjes drukken en vierkante ogen heb ik de hele puinhoop op het bed gesmeten en een potje gegriend...En dan was om de een of andere reden de ommekeer. Toevallig raakte ik een button, en toen las ik dat ik nog het horloge configureren moest...

Jongens, waarom moet ik daar nou bij toeval achter komen?

Maar jawel, beste mensen, het is gelukt. Ik wilde het zelf voor elkaar krijgen en ik heb het geflikt. Het blog is on air, het horloge navigeert en mijn nieuwe telefoon functioneert. En nu.... roept Oman naar mij, oma. Hoe ik uiteindelijk uit Muscat gekomen ben, richting Salala, en dan toch weer terug moest, dat vertel ik jullie later.

Fischmarkt / Vismarkt / Fishmarket Muscat

---

Muscat, still Muscat and again Muscat. Beginning of february 2023

This country does not want me. No, that would be unfair to all those lovely Omanis. The country wants me, but it does not want the way I travell. I could hardl Vismry find hotels with an exiting surrounding to explore by myself. Except if I would have booked complete packages includung snacks, a guide and quite a big bill in the end. And that is just not what I want to be doing. But let me start at the beginning.

It was not an easy thing to get my bicycle (all new alumium Bike brand Cube) checked in at Zürich airport, especially since the flight was cancelled shortly before departure. So I had to check in at Zürich airporthotel...together with my bike. I put it in my room. 24 hrs later finally my flight went. Edelweiss had booked me on a flight with Oman air. Me... but not my bicycle. So that became quite a thing to organise. finally the lady from Oman Air was very skilled, and my bike was on. Luckily I had become a cheap upgrade for businessclass at auction, so the flight was quite relaxed, thanks to my earplugs to be honest, because sitting next to me was a guy with a mental disorder who has been screaming all night. As we got out of the plane, I saw him mime an islamic prayer on the floor of the airport. Unfortunately with his face excactly in the wrong direction... I hope the immigration recognised his mental state and sent him back, or else he will for sure get into big trouble. But anyway, I slept very well.

Checking in the taxi on Muscat airport was also an interesting thing to do. The taxidrivers are awsome here, they never let you stand on the side of the road. And the onlookers are awsome too. Everyone is interfering, so in the end I am surrouned by a circle of man wearing white dresses and all the same white hats on their heads, while I am taking off my frontwheel, turn the handlebars parallel to the frame, lay the bike in the taxi. And when I am ready, I canˋt tell anymore which one the taxidriver was.

In Muscat i got into an endless loop of electronical troubleshooting. Ok guys, I am one of the last anachronisms, a relict from the pre-digital past. I can handle a smartphone. But getting a Garminwatch to work, or a blog? That takes a lot of time and even more patience. I had been preparing the navigation at home already, supported by the easygoing and very skilled vendor in the Cubebikeshop in Chur. But unfortunately, I did not get everything going. Two Garminguys in a callcenter helped me out to get the maps of Arabia and north Africa on my watch. Worldwide service! But then I put my Oman-simcard in my smartphone and that was the end of the device. I had to buy myself a new phone and then had to install everything from the beginning. I have worked on it untill twelve o clock in the night a few times, allthough I would have wanted to fall into my bed exhaustedly at nine allready. I got really angry and inpatient and stressed... and outside the Soukh was calling me, and the Ocean... after five days of digital trial and error I have thrown my devices on the bed and shed a few frustrated tears. And for some reasons that was the turningpoint. Coincidentially I must have touched the right button. And there it was, the answer to my problems. I had to configure the watch...

I just can not get why I have to find that out by chance.

But anyway guys, I did it! I wanted to go all the way on my own and it worked. My blog is on air, my garmin is navigating, my new smartphone is working. And now Oman is calling oma!

How I finally got out of Muscat in direction Salala and then back to Muscat again, I will tell you anoter time.

Sultan Qaboos Moschee / Moskee / Mosk